سوره شعراء

«سوره شعراء» بیست و ششمین سوره از قرآن کریم است و دارای ۲۲۷ آیه می باشد.

نزول سوره

تمام «سوره شعراء» مکی است، جز قسمت اخیر آن از «وَالشُّعَراءُ یتَّبِعُهُمُ الْغاوُونَ» تا آخر. این سوره در ترتیب مصحف، بیست و ششمین سوره و در ترتیب نزول، چهل و هفتمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن سوره واقعه و پس از آن سوره نمل نازل شده است.

تعداد آیات

از نظر کوفیان و شامیان و متقدمین اهل مدینه ۲۲۷ آیه و از نظر دیگران ۲۳۶ آیه است.

هدف سوره

غرض از این سوره، تسلیت خاطر رسول خدا (ص) است از اینکه قومش او را و قرآن نازل بر او را تکذیب کرده بودند و او آزرده شده بود و همین معنا از اولین آیه آن که می‌فرماید: « تِلْک آیاتُ الْکتَابِ الْمُبِینِ» بر می‌آید. آرى کفار قریش یک بار او را مجنون خواندند، بار دیگر شاعر، و این آیات علاوه بر تسلیت خاطر آن جناب، مشرکین را تهدید می کند به سرنوشت اقوام گذشته و به این منظور چند داستان از اقوام انبیاى گذشته یعنى موسى و ابراهیم و نوح و هود و صالح و لوط و شعیب (ع) و سرنوشتى که با آن روبرو شدند و کیفرى که در برابر تکذیب خود دیدند نقل کرده است تا آن جناب از تکذیب قوم خود دل سرد و غمناک نگردد و نیز قوم آن جناب از شنیدن سرگذشت اقوام گذشته عبرت بگیرند.

فضیلت سوره

ابى بن کعب نقل کرده است که پیامبر خدا فرمود: هر کس سوره شعراء بخواند، اجر او ده حسنه است و هر حسنه‌اى به اندازه عدد همه کسانى است که تصدیق و تکذیب حضرت نوح و حضرت هود و حضرت شعیب و حضرت صالح و حضرت ابراهیم کردند و بعدد همه کسانى که تکذیب حضرت عیسى و تصدیق حضرت محمد صلی الله علیه و آله کردند.

همچنین ابو بصیر از امام صادق علیه السلام نقل کرده است که هر که «طس» هاى سه‌گانه را در شب جمعه بخواند، از اولیاء خدا و در جوار اوست و خدا او را در جنة العدن که در وسط بهشت است با انبیاء و رسل و اوصیاء راشدین، قرار می دهد و هرگز در دنیا پریشانى نمى‌بیند و در آخرت اجر او بهشت است تا خشنود شود و خداوند صد حورالعین به تزویج او درمى‌آورد.

پانویس

منابع

• فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج‌۱۸، ص۳.
• محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج‌۱۴، ص۱۶، قم ۱۳۷۴.
• ترتیب نزول سوره ها، در همین دانشنامه.

پیوست

سوره شعراء/متن و ترجمه